Memento Jaarveld

Een zonnige middag in een hal in Rijswijk, 600+ aanjuichers van startupgeweld. Na drie jaar weer de hoogmis van impact-investeren in Zuid-Holland door Innovation Quarter. In een waterval van cijfers tegen een achtergrond van mooie foto’s van onze Delta werden bio-veiligheid-techniek-maritiem vervlochten tot de ruggengraat van de Nederlandse economie. En terecht. 

Door Jan van der Tempel

Terecht, want trots is iets wat onze volksaard node mist. “What the Dutch hate more than failure, is success.” Zo verwoordde Eline Vrijland-Van Beest het mooi op het podium in een samenvatting van haar recente TED-talk. Als succesvolle serie-ondernemer had ze haar volgende bio-techbedrijfje naar een nieuwe investering geholpen.  

Feilloos legt Eline de vinger op de zere Nederlandse plek: zowel falen als succes zijn in de onze cultuur zo diep weggedrukt dat ze zelfs bij succesondernemers tot gevoelens van schaamte leiden. Haar eindeloze pitch bij investeerders kreeg meer dan tweehonderd ‘nee’s’. Tweehonderd keer. Stel in de perfecte Covid-setting dat je alle pitches online mag doen en netjes twee per dag dus tien per week. Dan ben je twintig weken aan het pitchen. Een half jaar door de blubber. Haar ‘victory lap’ is eigenlijk nog meer ontluisterend en o zo herkenbaar. De uiteindelijke ‘ja’ was goed voor 100 miljoen euro. Leg dat maar eens uit op een verjaardagsfeestje. Onze volksaard dwingt in het verhalen vertellen om de boel te marginaliseren. Bedragen worden naar beneden bijgesteld: een paar tientallen miljoenen; succes wordt teruggeduwd naar succesje.  

Eline legt op TED het bredere speelveld uit: die 100 is slechts een eerste drup van naar schatting 270. De doorlooptijd is nog zeker acht jaar. En de kans op succes slechts 7 procent. O, en om de verjaarsborrel gezellig te houden: die 100 staat gelukkig niet in z’n geheel op de rekening. Maar een heeeel klein beetje ervan, want we moeten nog even. 

Succes en falen, achter de bange dijken van Holland. Laten we beginnen met een beetje therapie: open vanaf nu elke podiumpresentatie met een open getuigenis van succes of van een falen. Het werkt helend. Een maand terug mocht ik pitchen voor mijn watermolen start-up DOT op de World Hydrogen Summit. Mijn opening was het schetsen van mijn eerdere ondernemerssucces met Ampelmann. Nadien kwam een investeerder een praatje maken. Bij afscheid vertrouwde hij me toe: “Na je introductie dacht ik: wat een arrogante kwal… En toch heb ik nu je kaartje.” Succes! Alleen wilde hij uiteindelijk niet investeren. Failure! 

Hoera!!!