‘Wat de boer niet kent, vreet ie niet…’
Een gezegde waar de Nederlandse taal er vele van heeft. Van een Nederlandse leraar moest ik ooit gezegdes uit mijn hoofd leren. Met de boodschap: ‘wanneer je gezegdes leert, dan word je de taal machtig en leer je een land beter kennen’. Heel eerlijk, dacht ik toen ‘het zal wel’, maar heb ze wel geleerd. Want thuis leerde ik: ‘goed advies mag je niet in de wind slaan’ – een universeel gezegde.
Tekst: Mai Elmar
[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”2,4″ ihc_mb_template=”3″ ]
Toen ik laatst het gezegde ‘Wat de boer niet kent, dat vreet ie niet’, bezigde, keek iemand mij aan en zei: ‘Kun je niet maken om dat nu in deze tijd te zeggen…’ Dit verbaasde mij, het is immers een Nederlands gezegde en betekent zoveel als ‘mensen houden niet van – zijn bang voor – wat ze niet kennen’, in de lijn van ‘onbekend maakt onbemind’.
Ik vroeg mij wel meteen af wat dan het gezegde: ‘Al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding’, in deze tijd zou oproepen? Als kind vond ik dit gezegde al hoogst gênant, vond het beoordelend en weinig aardig. Maar dat daargelaten.
Zo hoorde ik laatst iemand ‘de Toren (spraakverwarring) van Babylon’ aanhalen. De toren moest zó hoog worden dat die tot in de hemel zou reiken. Die hoogmoed werd afgestraft en leidde tot een totale spraakverwarring, want iedereen sprak ineens een andere taal en niemand begreep elkaar meer. Gebaseerd op het Bijbelverhaal uit Genesis 11.
De Babylonische spraakverwarring, dan is er onbegrip tussen mensen en snapt men niet waar de ander het over heeft. Tja, voeg daar ‘Wat de boer niet kent, dat vreet ie niet’ aan toe, onbekend maakt onbemind… en we hebben naar mijn bescheiden mening een redelijke illustratie van ‘kun je niet maken in deze huidige tijd’.
Vervolgens draai ik graag nog een gezegde ietwat om ‘niet eenzaam maar wel alleen’, een veel gehoorde kreet ‘in deze tijd’. Mensen – medewerkers, collegae, buren, vrienden, jeugd, kortom mensen, voelen zich vaak alleen en ietwat verloren. Te weinig contact, te veel (moeten) doen, verdwalen in kantoortuinen en wijken, mensen voelen zich dwalende en alleen.
Wat betekent het onbekend zijn met. Als men zich niet eenzaam waant, maar wel alleen voelt. Men elkaar niet meer lijkt te verstaan en bang is voor wat men niet kent. Komt daar (risico )vermijdend alles vastleggend gedrag vandaan? Waarbij regel op regel volgt (schijnveiligheid) vanuit een zich alleen voelende leegte in angstige verandering waar men elkaar niet begrijpt… Terwijl verandering toch de enige constante is in de vergankelijkheid van het leven. Echter, dan dienen we elkaar wel te begrijpen en elkaars taal te (kunnen) spreken. De boer dient bereid te zijn te vreten, in ieder geval te proeven, wat ie niet kent. En de Babylonische spraakverwarring dient te worden aangepakt. Verschillende leeftijden, gezindten, culturen, talen, ontwikkelingen, bedrijven en industrieën dienen constructief te communiceren. Is dat makkelijk? Nee, en nooit geweest volgens de gezegdes…
De kosten gaan voor de baat, investeren vooraleer je iets kunt terug verwachten. Een goed begin is het halve werk, een goed voorbereid begin is doorslaggevend voor succes (én we zijn al een eind op weg!) Veel beloven en weinig geven, doet een zot in vreugde leven, veel toezeggen zonder resultaat werkt niet. Hoge bomen vangen veel wind, mensen in hoge posities krijgen veel commentaar. Echter, zelfs de beste breister laat wel eens een steekje vallen, een fout maken is vergeeflijk. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant, het lijkt elders altijd beter. Men moet de dag niet prijzen voor het avond is, je moet er niet van uitgaan dat de loop van zaken onveranderd (goed) blijft. Men kan geen omelet maken zonder eieren te breken, soms moet men iets verliezen om een hoger doel te bereiken. En met vallen en opstaan… door mislukkingen leren te lukken. Want komt tijd komt raad, wanneer er (genoeg) tijd overheen gaat, komen er oplossingen. Hoop doet leven!
Ik bedoel maar… óók in deze tijd.
[/et_bloom_locked]