Industriële isolatie als in isolatie of als in geïsoleerd zijn?

Uiteraard is ‘industriële isolatie’ een technische term. Echter, gebeuren er wel zaken waarom bij mij het ‘geïsoleerd zijn’ van de industrie naar boven komt. 

[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”2,4″ ihc_mb_template=”3″ ]

Tekst: Mai Elmar

De industriële sector, de secundaire, lijkt wat uit het oog te zijn verloren. Het wordt als ‘secundair’ beschouwd, vies vervuilend en bijna als kwaaie pier? Terwijl het een hele keten (verzameling) van werkzaamheden is, gericht op productie van goederen en diensten en dus ook op transitie, innovatie en I(C)T. Waar we in Rotterdam en haar grote regio goed in zijn, sterker nog, zelfs visionair in zijn. Daarbij gaat het om activiteiten van bedrijven, instellingen én de overheid. Dus hoezo ‘secundair’ en geïsoleerd als in ‘lekker belangrijk’? 

Wanneer je met politiek en bestel spreekt, die net niet(s) van Rotterdam en regio weten. Die van Europoort niet hebben gehoord, laat staan van Maasvlakte of Westland om er maar een paar te noemen, dan bekruipt mij het gevoel van ‘isolement’. Alsof je een roepende in de woestijn bent of ‘niet helemaal goed bij je hoofd’ op z’n Rotterdams gezegd wanneer je het belang van de industrie onderstreept. Belangrijk? Hele ketens mee gemoeid, sectorale kruisbestuiving (zelfs zonder vervuiling), belang van banen – een 1/3 van de Nederlandse boterham – internationale positie? Tja… eh…

Deze wetenschap hebben wij wel met elkaar, maar klaarblijkelijk dienen we dit meer en beter te verbreiden (delen). Deze ‘wetenschap’ mogen we simpelweg niet uit het oog verliezen. Verliezen en spanningen zijn er veel geweest de afgelopen twee jaar en nog altijd hebben we ermee te maken. Laten we hopen nee, laten we bewerkstelligen dat we elkaar attenderen, ontmoeten, de boodschap (elkaar) versterken – daar waar mogelijk – én in dialoog blijven. Een gezamenlijke verantwoordelijkheid, die opgepakt, soelaas zou moeten kunnen bieden voor het ‘isolement’ waarin we lijken te zijn beland. Helemaal nu van belang in de situatie waarin we ons in Europa, in de wereld, bevinden. 

Wat kunnen we doen? We kunnen elkaar vinden op onderwerpen die ons allen aangaan of op specifiek sectoraal gebied (ketens) en met elkaar de schouders eronder (blijven) zetten. Kortom kansen zien in de (on)mogelijkheden die zich aandienen. Een constructieve informatieve gezamenlijke stem laten horen. 

Samenwerken en gezamenlijk optrekken, werkgevers, ondernemers, politiek, (ambtelijk) bestel en kennis instellingen; niet opgeven en zorgen dat we gehoor vinden én gehoor geven. 

Ketens benoemen, de correlatie laten zien en het belang daarvan toelichten. Weergeven dat ketens overstijgend zijn met (nieuwe) kansrijke waardeketens met aantoonbare dwarsverbanden (aanpalende ketens) die niet op zich zelf staan – geïsoleerd zijn. Er is urgente actie nodig van een ieder! 

Samen werkend – gevend en nemend – zullen we de benodigde verdere slagen kunnen maken; versterkend, verbindend en versnellend. Dan is ‘industriële isolatie’ de technische vakterm die het is, waar u in dit nummer overigens alles over kunt lezen én is de woordspeling ‘geïsoleerd zijn’ wederom slechts een woordspeling. 

Vanuit mijn schrijvende ‘isolatie’ groet ik u.

[/et_bloom_locked]