Hij komt, hij komt…

Als deze Europoort Kringen in de bus glijdt, heeft onze goedheiligman weer voet aan wal gezet. Even daarvoor heeft hij zijn ss Pakjesboot afgemeerd, vol cadeaus en ander snoepgoed. Nu is die lading in het ruim van zijn schip nog maar de bescheiden voorbode van alle andere cadeaus die de komende dagen vanuit het speelgoedpakhuis in Spanje nog worden nagestuurd. Alleen al online hebben we in de aanloop naar 5 december voor dik 1,5 miljard gekocht (cijfers van Retailtrends). Maar de grote vraag is of dat moois straks wel op tijd aan komt. 

[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”2,4″ ihc_mb_template=”3″ ]

Door Jaap Luikenaar

Suez-crisis, corona, gebrek aan containers, gebrek aan grondstoffen, gebrek aan chauffeurs en havenpersoneel (zie al die uitnodigende bordjes: collega’s gezocht). Boosdoeners genoeg die de aanvoer van Sinterklaaspakjes en andere goederen naar de Rotterdamse haven verstoren. Thuis hebben we zestien weken moeten wachten op een nieuwe bank. Hij zit lekker, dat wel.

En zelfs áls de goederen dan eindelijk op de terminal of in het warehouse staan, is dat nog geen garantie voor snelle levering op de uiteindelijke plaats – schoorsteen – van bestemming. Met alle achterlandmodaliteiten is wel iets loos. Zo is het op de weg weer ouderwets dringen en soms compleet vastzitten. Begin vorige maand beleefden we met 759 kilometer de langste file sinds het begin van het coronatijdperk. De mooie milieu- en energiebesparende voornemens van nog niet eens zo lang geleden lijken na de herfstversoepelingen in rook te zijn opgegaan. Overigens was die paar honderd kilometer nog niets in vergelijking met de langste file ooit van januari 2019. Sneeuw en ijs veroorzaakten toen een file die de hele dag duurde en op zijn hoogtepunt – om half zes ‘s middags – maar liefst 2.287 (!) kilometer bedroeg.

Ja, de ruimte op de achterlandverbindingen was tijdens de lockdown een verademing voor chauffeurs, transporteurs, expediteurs en andere logistieke beroepsbeoefenaars. Lekker doortuffen zonder vakantieverkeer, supportersbussen of familiebezoek en veel werknemers die het thuiswerk hebben omarmd. Een walhalla voor wie een ontheffing had van coronamaatregelen.

Alternatieve, schonere vervoerswijzen blijken ook niet zaligmakend, want per trein of binnenvaartschip loopt het niet veel beter. Op het spoor of op de rivier hoeft maar iets te gebeuren en de boel staat stil. Moeder Natuur zorgt (dankzij ons) steeds vaker voor wateroverlast of extreem laag water, een schip raakt op drift of raakt een brug. En nog eentje: ‘Oudere schippers zijn vaker betrokken bij een scheepsongeluk. Niet hun leeftijd is daar de oorzaak van, maar wel hun vaak handmatige manier van navigeren’, zo stond eerder dit jaar in Schuttevaer, de nummer één nieuwsbron voor de maritieme wereld.

En het spoor dan? Nou… de Rotterdamse spoorlogistiek naar het achterland lag onlangs nog plat vanwege werkzaamheden aan de grensovergang bij Emmerich, waardoor de Rijn-Alpencorridor stokte. En vorig jaar was als gevolg van een zwaar ongeval ook tijdenlang geen spoorvervoer mogelijk. Een alternatief ontbrak, of had geen capaciteit. Vaak is het een gebrek aan coördinatie en afstemming tussen de verschillende betrokken infrastructuurbeheerders. Ook veroorzaakt doordat ze in elk land op verschillende wijze zijn georganiseerd.

Wie de cijfers over het spoorvervoer in de afgelopen tien jaar bekijkt, moet constateren dat de modal shift nog niet echt doorzet. Na een lichte groei tot 2014, wordt het beetje-bij-beetje wat minder. Nu afgelopen jaar – 4 procent door corona, maar ook al in de pre-coronajaren.

In de havenpromotie slaan we onszelf op de borst over die snelle en directe achterlandverbindingen, maar vaak begint de eerste vertraging al op de terminal zelf. En dan mogen de chauffeursvoorzieningen op het chique truckpark Maasvlakte Plaza picobello zijn, er gaat niets boven een snel en efficiënt lossen en laden van de vracht. Klein lichtpuntje: op de website van containerterminal RWG op de Maasvlakte las ik dat 65 procent (!) van de lading van en naar het achterland per spoor en binnenvaart gaat. 

Al deze vervoersmalaise overziend is mijn conclusie somber. HIj komt, hij komt, die lieve goede Sint, zo zingen we straks uit volle borst, maar of dat ook geldt voor al zijn pakjes moeten we maar afwachten.

[/et_bloom_locked]