Levenslange fascinatie voor kernenergie

Zaterdag 3 mei 1986 beloofde een zonovergoten voorjaarsdag te worden. Ideaal om de 180 kilometer lange fietstourtocht ‘Touriade’ in Noord-Groningen te volbrengen. Toch waren er ernstige twijfels onder de leden van onze wielervereniging. Daarbij ging het om de straling die Nederland had bereikt na de ontploffing van de kerncentrale in Tsjernobyl, ruim een week daarvoor. Bij ons won de liefde voor de wielersport en voor de woeste schoonheid van het Noord-Groningse landschap het. We stapten op de fiets. Overdreven? Uit het lezen van de krantenberichten van begin mei 1986 in NRC Handelsblad – ‘Eerste hogere waarden radioactiviteit in Groningen gemeten’ – blijkt de lichte paniek in ons land. Het lijkt nu een eeuwigheid geleden. 

[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”2,4″ ihc_mb_template=”3″ ]

Door Bart Kuipers

Mijn mindset over kernenergie kan worden samengevat met fascinatie. Fascinatie over de gevolgen van wat mis kan gaan, maar ook over de kenmerken van de technologie zelf. Deze zomer las ik het ijzersterke boek over Tsjernobyl van Serhii Plokhy. De centrale in Tsjernobyl was zo veilig dat hij ook wel op het Rode Plein geplaatst zou kunnen worden. Ik bekeek een BBC-documentaireserie over de bouw van een mega-centrale in Hinkley Point C; een investering van 23 miljard Britse pond. Wederom fascinatie. 

Ik kan niet zeggen dat ik een volmondig voor- of tegenstander ben van kernenergie, ik ben er wel mijn hele leven mee bezig geweest. Tot mijn vroegste herinneringen, uit beginjaren zestig, behoort het beeld van de onderzoeksreactor van de TU Delft als we in de ouderlijke Kever via de A13 van Spijkenisse naar open-en-oma in Slootdorp reden. En ook als lezer van het blad ‘Kijk’ was ik ruim geïnformeerd.

De mindset ten aanzien van kernenergie in ons land is aan het schuiven. Als u dit leest hebben we echt nog geen regeringsverklaring, maar de kans dat er een relatief positief standpunt over kernenergie in zal worden opgenomen is aanwezig. Deze veranderde mindset lag ook ten grondslag aan het verzoek van SmartPort aan professor Harry Geerlings van de Erasmus Universiteit om een verkennend onderzoek uit te voeren naar de stand der techniek, de ruimtelijke inpassing en de organisatie van besluitvorming van kernenergie. Harry vroeg mij met hem samen te werken.

Het onderzoek is gereed en is te downloaden op de site van SmartPort. Wij konden gebruik maken van een grote hoeveelheid recent uitgevoerd onderzoek over kernenergie. Daarnaast staat de pers vol over nieuwe initiatieven, vooral gericht op kleine, modulair opgebouwde reactoren. Bij de TU Delft is men volop bezig met onderzoek naar veel veiligere en meer efficiënte centrales van de Vierde Generatie. Op basis van de consensus in onderzoek en onder de door ons ondervraagde experts lijkt kernenergie in ons land vooral iets voor de lange termijn – eerder 2050 dan 2030. Net als bij windenergie zouden er best wel eens technologische doorbraken kunnen komen, waardoor op de korte termijn meer mogelijk is dan we nu denken. Maar binnen twee decennia verwachten wij niet dat kernenergie een significante bijdrage zal leveren aan de energiemix in de Rotterdamse regio. 

De kans dat ik mij in de komende tijd zorgen zal gaan maken bij mijn fietstochten over straling acht ik dan ook afwezig. Net als de kans dat ik nog steeds zin heb in een tocht van 180 kilometer.

[/et_bloom_locked]