Zeven generaties

In het noordoosten van Canada trof ik in maart de chief van de lokale First Nation. We waren op verkenning voor de ontwikkeling van een grootschalig wind-naar-waterstof project. Glooiende heuvels, een kiezelstrand, een walvis, strakblauwe lucht en geen zuchtje wind. Gelukkig waait het hier normaal net zo hard als in het midden van de Noordzee.

Tekst: Jan van der Tempel

[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”2,4″ ihc_mb_template=”3″ ]

Mijn rol binnen het team is het helpen opzetten van opleidingen voor de gemeenschap, binnen bestaande instellingen, op lagere en middelbare scholen. Met een werkloosheid richting vijftig procent zijn dat dankbare activiteiten. Zeker ook voor de chief. Met vuur in de ogen vertelde hij over zijn missie voor zijn Nation: zingeving, banen in de omgeving en opleidingen. “Het doorgeven van onze cultuur en verbinding met deze grond van zeven generaties terug naar zeven generaties in de toekomst. Dat is mijn missie.”

Het perspectief op het leven en alle dagelijkse beslommeringen wordt drastisch weidser, als je zo in het leven staat. Zeven generaties terug. Met een gemiddelde generatielengte van 25 jaar, zitten we 175 jaar terug, dus 1850. Dat is tien jaar na de eerste stoomtrein in Nederland. Het begin van de industrialisatie, kolen stoken. Toen olie en gas.

Dan is wel de vraag of we 175 jaar vooruit kunnen denken en het nu wel goed doen. Je hoeft niet veel kolen te scheppen om te snappen dat het smerig is. Maar de vooruitgang was natuurlijk fenomenaal. De vooruitgang zit hem nu juist in het gebruik van duurzame bronnen die we volledig circulair inzetten.

We nemen wind. Turbines kunnen we recyclen, hoewel de bladen nog een uitdaging zijn die nu de breinkracht behoeven van deze generatie. Dan hebben we groene stroom. Groene stroom naar waterstof: het splitsen van water. Dat is in pure vorm ruim voorradig. Om die groene moleculen te verschepen gebruiken we het Haber-Bosch-proces. We halen stikstof uit de lucht (79 procent) en knopen dat aan onze groene waterstof om groene ammonia te krijgen. Een bestaande vloot van ammoniatankers kan het dan over de wereld verschepen. Omdat ammonia grondstof is voor kunstmest staan overal ter wereld terminals. Dan kunnen we het als groene basis voor kunstmest gebruiken, direct als brandstof of terugbrengen naar waterstof, stikstof weer als gas de lucht in.

Met deze ‘Wind in a Bottle’ kunnen we van windrijke gebieden energie transporteren naar energiebehoeftigen. Dinsdag tekent Duitsland een overeenkomst. We zijn de eerste generatie die de gevolgen van de klimaatverandering voelt en de laatste die er wat aan kan doen. Met de verplichting vooruit te denken: zeven generaties.

[/et_bloom_locked]