Ik mis je! Jij mij ook?

Tijdens corona was voor de ‘niet-cruciale’ beroepen het thuiswerken dé manier om het werk door te laten gaan. Iedereen probeerde zo goed en kwaad als het ging zijn of haar toegevoegde waarde voor het werk te behouden.

Tekst: Mai Elmar

Naast de bewezen wendbaarheid van de medewerker maakte dit ook dat er een vlucht genomen werd in de digitale ontwikkeling van veel mensen. De ‘digital savviness’ steeg harder dan met welke opleiding dan ook bewerkstelligd had kunnen worden. En hoe fijn was het dat je thuis was als een pakketje werd bezorgd en dat de reistijd was weggevallen.

Maar ook de keerzijde werd al snel duidelijk: mensen raakten in isolement, balans tussen werk en privé zorgden voor spanningen, nieuwe medewerkers hadden moeite onderdeel van de organisatie(cultuur) te worden, managers wisten niet meer wat hun mensen deden en collega’s spraken elkaar niet meer. Het informele en sociale was volledig verdwenen. Voor een enkel persoon een uitkomst, voor een grote groep een gemis. De productiviteit van het bedrijf als totaal werd minder, maar men was allang blij dat het tijdens de pandemie nog lukte om door te gaan; want laten we vooral niet die bedrijven vergeten die hun deuren moesten sluiten.

Meer lezen? Neem dan een abonnement op Europoort Kringen!