Als u met vijfennegentig procent zekerheid iets zegt dan bent u vermoedelijk vrij zeker van uw zaak. U verwacht dat hetgeen waar u wat over gezegd heeft ook uitkomt. U heeft nu 95 procent zeker ook een vermoeden waar dit heen gaat. Inderdaad, de Amerikaanse presidentsverkiezingen.
Door Onno de Jong
Omdat ik die morgen vroeg op moest om op tijd bij het congres Opslagtanks 2016 te zijn – een alleraardigst congres waar dit magazine ook aan verbonden is – kwam het nieuws per ouderwetse Teletekst tot mij. “Trump op weg naar het Witte Huis”. Kort beeldde ik mij in dat Trump met een Amerikaanse vlag en in zijn kielzog een groep ontevreden mijnwerkers uit Pennsylvania daadwerkelijk op weg was naar het Witte Huis.
Maar het was echt, The Donald wordt op het moment van schrijven van deze column naar alle waarschijnlijkheid op 20 januari geïnstalleerd als machtigste man ter wereld. Om even een pietluttig aspect eruit te pakken: wat betekent dit voor de Rotterdamse haven?
Gek genoeg stond rond de Brexit de telefoon wel roodgloeiend maar werd in dit geval de vraag nauwelijks gesteld. Terwijl die minstens net zo interessant is. Meer ‘Made in America’ betekent verschuiving van goederenstromen, al is die trend door het fenomeen van re- en near shoring eigenlijk allang ingezet. Waar vroeger Saoedi-Arabië de oliemarkt kon sturen is deze rol vanwege de schalierevolutie nu voor de Verenigde Staten weggelegd. Misschien is dit gegeven wel van het grootste belang voor de invloed van Trump op de rest van de wereld. Als Amerika inderdaad een langere periode zelfvoorzienend kan zijn qua energie dan kan men de rol van wereldwijde politieagent laten schieten. Daarom ben ik erg blij dat er consensus lijkt te zijn in een groot deel van de Nederlandse (en Europese) politiek dat er de komende jaren wel wat meer budget voor defensie vrijgemaakt mag worden.
En dan is er natuurlijk nog de angst dat er irrationeel en tegenstrijdig beleid gevoerd gaat worden in de VS. Laat Trump zich omringen door een bont gezelschap adviseurs en ministers of staat er straks een groep bewindspersonen waarmee het stiekem vooral business as usual is?
Inconsistent beleid, daar kunnen we in Nederland ook wel wat van. Op de dag dat de gemeente Amsterdam bekend maakte om het gastnetwerk te vervangen door een netwerk met restwarmte dwarrelde het (fijn)stof nog neer van de beslissing binnen de Rotterdamse politiek om geen restwarmte af te nemen van de nieuwe kolencentrales in Rotterdam. Onder wiens bewind is de beslissing om die centrales te bouwen ook alweer genomen? Toen een hoogleraar duurzaam ondernemen (!) minister van onder meer Milieubeheer was.
Die industriële restwarmte in Amsterdam komt trouwens voor een deel uit de kolencentrale aan de Hemweg vandaan. Tegelijkertijd heeft de provincie Noord-Holland de aanvragen voor het plaatsen van windmolens in onder meer het Amsterdamse havengebied afgewezen. Misschien is het idee uit (zowaar) het VVD-verkiezingsprogramma om meer energie te besparen wel het meest consistente; dat maakt, zeker weten, het hele vraagstuk rond energiepolitiek ook weer een stukje simpeler.
