Koolmonoxide in het restgas dat vrijkomt bij de productie van staal, kan worden benut voor de productie van chemische grondstoffen. Deze recycling kan in Europa een vermindering van CO2-emissies van 57 miljoen ton per jaar opleveren.
Tot deze conclusie komt het adviesbureau Metabolic, dat samen met onderzoekers van de Rijksuniversiteit Groningen tot het rapport ‘CarbOn-monoxide RE-use through industrial SYMbiosis between steel and chemical industries (CORESYM)’ is gekomen. Dit onderzoek is uitgevoerd in opdracht van Dow, AkzoNobel, Nuon, het Institute for Sustainable Process Technology (ISPT), Tata Steel, ArcelorMittal en TKI Energie en Industrie.
Koolmonoxide
Bij de productie van staal komt een restgas vrij, dat voor 18 tot 30 procent uit koolmonoxide bestaat. Nu verbranden de staalproducenten de koolmonoxide om energie op te wekken. Hierbij gaat de koolmonoxide over in CO2. Dat is zonde, stellen de onderzoekers, omdat chemische bedrijven de koolmonoxide ook prima als grondstof zouden kunnen gebruiken.
Recycling
Op korte termijn kan koolmonoxide worden benut voor de productie van waterstofgas. Hierdoor kan er op aardgasgebruik worden bespaard, aangezien waterstof nu nog hiervan wordt gemaakt. Verder kunnen uit koolmonoxide ook methanol, ethanol en synthetische brandstoffen worden geproduceerd. Ook kan de koolmonoxide dienen als vervanging van nafta.
Verder vooruitkijkend zouden bij de productie van staal naast cokes ook kunststoffen kunnen worden gebruikt als koolstofbron. Hiermee valt koolstof door de staal- en chemische industrie in een cyclus te brengen.
Prijskaartje
Er hangt echter nog een prijskaartje aan het idee. Om het op grote schaal afscheiden van koolmonoxide uit staalgas mogelijk te maken, zullen nationale overheden en de Europese Unie bij moeten dragen. Maar het is de moeite waard, denken de onderzoekers. De CO2-emissiebesparing die per geïnvesteerde euro hierin wordt geïnvesteerd, is aanzienlijk groter dan wanneer diezelfde euro in duurzame energieopwekking wordt gestoken.
Beter investeren
Tjeerd Jongsma, directeur van ISPT, licht toe: “Uiteindelijk levert het in een kringloop brengen van koolstof per euro veel meer CO2-emissiereductie op dan andere oplossingen, waaronder het afvangen en opslaan van CO2. De Nederlandse regering kan het geld voor CO2-opslag daarom maar beter meteen investeren in nieuwe technologie, waaronder die voor hergebruik van staalgas.”
