De wereld was altijd zo overzichtelijk. Als kind van de jaren negentig kon ik spreekbeurten houden over de toenmalige prestigeprojecten van en voor Nederland distributieland. De Betuweroute en de Tweede Maasvlakte waren nog iconen voor de winnende ideologie van de globalisering. Je kon je nog druk maken of Schiphol een vijfde baan nodig had en zelfs Maastricht Aachen Airport was bezig met plannen voor een tweede landingsbaan.
Door Onno de Jong
Een goed anderhalf decennium later liggen er een hoop dromen in duigen. Globalisering lijkt vervangen te zijn door een steeds verder toenemende polarisering. En in plaats van het belanden in een van de droomberoepen die je als twaalfjarige kunt hebben typ ik op een vrijdagmiddag in juli, gezeten in een toren van glas, beton en asbest, deze column.
Maar ook de mainports zijn mainstream afgeserveerd als beleidsprioriteit van gisteren. De Raad voor de Leefomgeving constateert in een recent rapport dat mainports niet de motor zijn van de Nederlandse economie. De wereld om ons heen verandert, de economie digitaliseert en daarmee zou apart beleid gefocust op de mainports niet meer nodig zijn.
Met de constatering dat de economie verandert kan ik het niet anders dan eens zijn. Maar het is wel belangrijk om te weten dat er al vrij lang geen sprake is van apart mainportbeleid. Niet voor niets is het een jaarlijks terugkerende oproep uit de havenwereld dat er juist ‘Mainportbeleid 2.0’ moet komen. Juist om uitdagingen rond verduurzaming en veranderende geopolitiek het hoofd te bieden is beleidsaandacht noodzakelijk.
En dan het nieuws omtrent een ander icoon van de volgens sommigen ‘oude economie’. Dit najaar zal de Berge Stahl, bij oplevering in 1986 veruit de grootste bulkcarrier ter wereld, voor het laatst aanlopen in Rotterdam. Met tien roundtrips per jaar heeft de Berge Stahl in haar carrière meer tonnen naar Rotterdam gebracht dan welk ander schip dan ook. ThyssenKrupp (voor wie de Braziliaanse ijzererts bestemd is) gaat er vanuit dat de teller ergens vlak voorbij de negentig miljoen ton gaat uitkomen. Naar verluidt wordt de Berge Stahl vervangen door kleinere schepen; iets wat ten tijde van het oude mainportbeleid natuurlijk volstrekt ondenkbaar was.
Gelukkig lijkt een van die andere iconen van de jaren negentig aan een keiharde comeback te werken. Pokémon Go. Nu weet ik de leeftijd van het lezerspubliek van Europoort Kringen niet, maar mocht u de rage gemist hebben: de volksstammen die turend door het schermpje van hun smartphone kriskras door het publieke domein lopen zijn virtuele Pokémons aan het vangen.
Ook heb ik mij laten vertellen dat deze virtuele wezens allemaal hun eigen habitat hebben, zelfs een winderige Maasvlakte is vermoedelijk binnenkort een hotspot voor Pokémon-vangers. Maar ach, zo wordt het tussen alle ellende in de wereld toch nog een vrolijke zomer!
